Można się nimi delektować nie tylko na surowo. Można też je wzbogacić dodatkami — w połączeniu z innymi, starannie dobranymi składnikami te owoce morza mogą posłużyć do stworzenia prawdziwego małego dzieła sztuki.
Ostrygi można znaleźć w płytkich wodach Atlantyku, Oceanu Spokojnego i Morza Śródziemnego. Różnią się od siebie zależnie od miejsca, z którego pochodzą. Terroir, tj. ogół warunków naturalnych w danej okolicy, decyduje nie tylko o wyglądzie, ale, co ważniejsze, o smaku tych mięczaków. Co więcej, istotny wpływ ma też wyspecjalizowana wiedza hodowców: zanim ostryga będzie nadawać się do spożycia, potrzebuje od trzech do czterech lat troskliwej opieki.
Rzadko spotykane przysmaki: europejskie ostrygi
Przede wszystkim jest różnica pomiędzy ostrygami płaskimi i tymi o nieregularnym kształcie. Płaskie, okrągłe europejskie ostrygi, z muszlą o długości 10 do 12 centymetrów i o szarozielonym lub szarobrązowym zabarwieniu, mają delikatny smak i są niezwykle rzadko spotykanym przysmakiem, a są uznawane za najlepsze ostrygi na świecie. Ich nazwy handlowe odnoszą się do miejsca ich pochodzenia, przykładowo te z Francji to Bélon, duńskie nazywają się Zeeland, irlandzkie – Galway, a angielskie - Colchester.
Numer 1 w kuchni: ostrygi pacyficzne (ostryżyce japońskie)
Bardziej rozpowszechnione są ostrygi pacyficzne (ang. Pacific rock oyster). Ich nazwa może wprowadzać w błąd, ponieważ ten gatunek ostryg występuje nie tylko w Pacyfiku, ale też w Morzu Śródziemnym i w Atlantyku — obszar ten sięga aż do Morza Północnego. Są długie, mają kształt bulwy i mogą osiągnąć aż 30 centymetrów długości. Te ostrygi także są przeważnie nazywane po miejscach, w których są hodowane, np. od małego miasteczka Marennes niedaleko wyspy Oléron na francuskim wybrzeżu Atlantyku, od niemieckiej wyspy Sylt na Morzu Północnym (Sylter Royal) czy obszaru dookoła szkockiego Loch Fyne.