Dania mięsne z Ameryki Południowej

Prawdziwa klasyka z Ameryki Południowej, to "seco de chivo", pikantna kozina.

Ognista przyprawa Ameryki Południowej:

mieszanka chilli, pimento -słodkiej czerwonej papryki, kolendry, pieprzu, curry, kminu i innych.

Solidne pikantne dania mięsne grają ważną rolę w Ameryce Południowej. Na przykład, "asado" – grillowane danie w Argentynie, Paragwaju i Chile, w którym różne pokrojone gatunki mięs – wołowina, wieprzowina, jagnięcina, czy nawet kozina – kładzione są na grilla. Tradycyjne "churrasco" oraz "rodizio"  w Brazylii, gdzie wielkie rożna są przekazywane wśród biesiadników, a wybrane soczyste kawałki mięsa kładzione na talerze.

Równie typowe dla kontynentu są dania jednogarnkowe. Więc, na przykład, „feijoada”, potrawka z fasoli i mięsa, jest uważana za brazylijskie  narodowe danie. W całym regionie Andów, z Ekwadoru i Peru aż do Argentyny i Chile, jadany jest gęsty gulasz nazywany „locro”, przyrządzony z kukurydzy, mięsa i warzyw.

Czy wiesz..?

Tysiące lat temu w Peru, papryczki chilli uznawane były jako legalny środek płatniczy. Inkowie używali ich nawet jako broni: wypełniali melony strąkami chilli i rzucali nimi we wrogów.

Bardzo popularne w wielu krajach są „empanadas”, pikantne nadziewane kieszonki z ciasta o różnych kształtach. Mogą być wypełnione mielonym lub siekanym mięsem, tuńczykiem, serem, szpinakiem, kukurydzą i innymi warzywami, następnie pieczone w piekarniku lub nawet smażone w głębokim tłuszczu. 
Jeśli chodzi o przyprawy i dodatki smakowe, praktyki różnią się w zależności od kraju a nawet regionu. Południowo-amerykańskie dania bynajmniej nie wszędzie są jednakowo pikantne. Na przykład w północno-wschodniej części kontynentu, potrawy są bardzo pikantne i gorące. W południowej Brazylii również, podczas gdy w innych miejscach, łagodniejsze.

Pikantna rodzima przyprawa: chilli

Prawdziwie oryginalna, rodzima i klasyczna przyprawa południowo-amerykańskiej kuchni, to chilli, która pochodzi z północy kontynentu. Właśnie tam strączki o zróżnicowanej ostrości uprawiane są od tysięcy lat. Badacze donoszą, że pierwotni mieszkańcy Ameryki Południowej używali pikantnych chilli do przyprawiania potraw już 6000 lat temu. W tamtych czasach strączki z wysoką zawartością witaminy C były wysoko cenione jako przyprawa do ryb, kukurydzy, fasoli oraz słodkich ziemniaków. Ponadto, właściwości konserwujące papryczek chilli do dziś używane są w przechowalnictwie żywności. 

Podobnie, jak chilli, które używane jest świeże, suszone bądź nawet w formie pasty, pimento również jest szeroko stosowaną przyprawą typową dla Ameryki Południowej, którą Aztekowie używali przyprawiając swój kakaowy napój. Przyprawa ta pasuje do mięsnych duszonych dań i potrawek, podczas gdy przyprawianie kolendrą jest popularnie stosowane w przypadku ryb i owoców morza. W pikantnych mieszankach przypraw, pieprz w jego różnych odmianach jest oczywiście niezastąpiony – nawet w proszku curry, jest zdecydowanym faworytem w daniach południowo-amerykańskich. Również bez aromatycznego kminu, o charakterystycznym smaku, który intensyfikuje się podczas smażenia, duszenia, czy pieczenia, wiele dań Ameryki Południowej byłoby pozbawionych swego zdecydowanego akcentu.

Południowoamerykański specjał podbija świat. Ten pikantny argentyński sos, będący nieodłącznym dodatkiem do mięs z asado (rodzaj grilla argentyńskiego), stał się znany na całym świecie – i jest podobny do włoskiego pesto. A to dlatego, że pochodzenia tej mieszanki czosnku, chilli i przypraw śródziemnomorskich – głównie pietruszki i oregano – należy szukać we Włoszech i Hiszpanii. 

Chimichurri jest znany zarówno jako sos, jak i dip do mięs, drobiu, ryb, warzyw i chleba. Może być również używany do sporządzania aromatycznych marynat. Szczególnie pietruszka nadaje chimichurri wspaniały zielony kolor; smak natomiast zawdzięcza czosnkowi, chilli, oregano, czarnemu pieprzowi, suszonemu tymiankowi, cebuli i liściom laurowym. Wszystkie te składniki uciera się w moździerzu, a następnie dodaje oliwę z oliwek i ocet lub nawet sok z cytryny czy limonki. Należy pozostawić miksturę na jakiś czas, by uzyskać pełnię smaku i aromatu. 

Sos potrzebuje na to przynajmniej kilku godzin, a jeśli to możliwe, warto odstawić go na cały dzień. W jego ojczyźnie, Argentynie,  odstawia się go nawet na dwa tygodnie! Jest kilka wariantów sosu chimichurri – można do niego dodać mnóstwo pietruszki, mniej lub więcej czosnku, a nawet pomidora czy też słodkie, czerwone papryczki. Można eksperymentować do woli!